Δείπνο στο Excelsior

          Ήταν μια δροσερή καλοκαιρινή βραδιά μ’ ένα ευχάριστο αεράκι. Ό,τι πρέπει για ένα ρομαντικό δείπνο. Στο event που  διοργάνωσαν τα Greek foodblogs http://greekfoodblogs.com/ μερικές μέρες πριν για τους Έλληνες foodbloggers, είχα την τύχη να κερδίσω μια μοναδική γευστική εμπειρία από τα χέρια του κ. Σακαλή Χάρη executive chef στο bistro του Excelsior.   

          Ως Θεσσαλονικιά, καμάρωνα για το ανακαινισμένο πλέον ένδοξο ξενοδοχείο, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης που μεγάλωσα και λατρεύω.

         Μόλις φτάσαμε με τον σύζυγο μου, μας υποδέχτηκε ο maître και μας οδήγησε στο τραπέζι μας. Η ατμόσφαιρα  ήταν όμορφη και  χαλαρωτική. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η ευχάριστη έκπληξη ότι το μενού δεν ήταν προκαθορισμένο όπως περιμένει κάποιος σε ανάλογες περιπτώσεις, αλλά της απολύτου ελεύθερης επιλογής μας, συμπεριλαμβανομένου και του κρασιού.

         Αφού αποφασίσαμε για την παραγγελία μας, έφτασε μετά από λίγο η Ντίνα με το welcome του chef. Καπνιστό χέλι με μελιτζάνα. Ένα δυνατό ξεκίνημα αφήνοντας όμως βέβαια μια προσμονή για το υπόλοιπο μενού, με τις ανάλογες απαιτήσεις. Με λίγα λόγια μας καλόμαθε ο chef  από την αρχή.

          Τα ορεκτικά που έφτασαν ήταν εξίσου νόστιμα: Ορτύκι στην ‘πλάκα’ σε δροσερή σαλάτα με σταφύλι και τηγανητή φορμαέλα Αράχωβας και Ψητά μανιτάρια σε πουρέ λεμονιού, κατσικίσιο τυρί και καρύδια. (οι φωτο δυστυχώς δεν βγήκαν καλές λόγω φωτισμού θα αφήσουν τη φαντασία σας να αυτοσχεδιάσει…) Έχω  απαθανατίσει το ορτύκι μόνο γιατί με συνεπήρε η γεύση από τα μανιτάρια (αδυναμία μου) και όταν θυμήθηκα τα βγάλω φωτογραφία, ήταν πλέον αργά…το πιάτο με κοιτούσε άδειο και θυμωμένο που δεν θα παρελάσει στο blog μου με το υπόλοιπο μενού…

          Ύστερα έφτασε και το κυρίως πιάτο: Χοιρινό ντουέτο με φιλέτο και τραγανή παντσέτα, νιόκι πατάτας και σάλτσα πιπεριάς ‘Φλωρίνης’ και Μοσχαρίσια μπριζόλα ‘black Angus’ με ελαφρώς καπνιστή πατατοσαλάτα και βούτυρο αρωματικών.

          Το χοιρινό ήταν νοστιμότατο, μαλακό και ζουμερό. Επίσης μ’ εντυπωσίασε και η σάλτσα πιπεριάς ‘Φλωρίνης’. Το δείπνο μας συμπλήρωνε ιδανικά ένα Merlot 2006 του Ν. Λαζαρίδη

          Η μοσχαρίσια ήταν φρεσκότατη και ψημένη ακριβώς όπως την ζήτησε ο Δημήτρης δηλαδή saignant αλα γαλλικά όμως και όχι αλα Ελληνικά όπως συνηθίζουν να τις ψήνουν στα περισσότερα εστιατόρια.

        

Βέβαια σ’ αυτό το σημείο θα πρέπει να τονίσω, πως φταίει λιγάκι και ο Έλληνας. Συνηθισμένος στην κακοποίηση του κρέατος στην Ελληνική κουζίνα λέει μεν σενιάν αλλά όταν την φέρνουν την ξαναστέλνει πίσω μ’ ένα ελαφρύ μειδίαμα απαιτώντας και άλλο ψήσιμο. Σας ομολογώ πως και εγώ ήμουν θιασώτης του παραψημένου κρέατος, αλλά ο Δημήτρης μου άλλαξε γνώμη, όταν τον ακολούθησα το 2007 στην Αμβέρσα του Βελγίου, που τελείωνε την ειδικότητά του. (είχαμε πει φτάνει το πήγαινε-έλα Ελλάδα – Βέλγιο) Τρώγαμε σχεδόν κάθε μέρα φιλέτο saignant με σως bearnaise και πατάτες τηγανητές, θεικό!

         Και ένα καλό γεύμα φυσικά τελειώνει μ’ ένα γλυκάκι που ήταν, τι άλλο από την αδυναμία μου crème brûlée! αφρός φράουλας με άρωμα κέδρου και σορμπέ γιαουρτιού. Εξαιρετικό γλυκό, μου θύμισε το ελαφρύ γαλλικό γλυκάκι  του Παρισιού που έτρωγα αρειμανίως όταν έκανα σεμινάρια διδασκαλίας.

        Το δείπνο μας λοιπόν στο bistro του Excelsior μου θύμισε και λιγάκι από εκείνα τα τρυφερά χρόνια της πρώτης μας συγκατοίκησης στο εξωτερικό. Και μιας και κλείνουμε σήμερα 6 χρόνια γνωριμίας ήταν μια επέτειος πολύ γλυκιά με όμορφες αναμνήσεις.

Η τελευταία πινελιά του chef : ζελεδάκια με άρωμα φρούτων.

          Η βραδιά έκλεισε όπως ξεκίνησε με τον executive chef Χάρη Σακαλή με 5^ετή εμπειρία στη νέα μέκκα όπως μας περιέγραψε της γαστρονομίας τη Νέα Υόρκη.

         Θα ήθελα να ευχαριστήσω την Βίκυ Κουμάντου από το www.tastefull.gr για την υπέροχη βραδιά που διοργάνωσε για τους foodbloggers  και για το δωράκι που κέρδισα, όπως επίσης τη Δήμητρα από τις manitarosyntages για το βιβλίο της ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ.